Op mijn vergadertafel staat een mok. Een mok met het logo van mijn bedrijf erop. In deze mok staan een aantal pennen. Pennen die ik ooit kreeg van een relatie of meenam van een beurs, omdat ze lagen op de stand van het bijbehorende bedrijf.
Het zijn er makkelijk een stuk of veertien, zonder de twee of drie van mijn eigen bedrijf. Klanten of gasten kunnen er in graaien als ze iets willen noteren, een post-it ligt er wellicht naast, dan wel in de buurt. Ik hou eigenlijk niet zozeer bij of er veel gebruik wordt gemaakt van deze service.
Ik zie deze ‘pennenmok’ alleen wanneer ik de zakken van een van mijn colberts leegmaak. Dan steek ik de r pennen bij de rest. Of het moet zo zijn dat er een pen bij is die ik lekker vind schrijven. Die steek ik terug in de pennenzak van het colbert.
Zo ondergaan sommige pennen een controle met betrekking tot gebruiksgemak én lekker schrijven. Doorstaan ze deze test niet, belanden ze in de mok. Maar van welk bedrijf of organisatie ze zijn, dat weet ik op dat moment echt niet. Daar kijk ik geen seconde naar. Heeft het uitdelen van strooigoed-pennen met de naam van je bedrijf dan wel zin?
Ik ben geneigd te zeggen: ‘Als de pen goed schrijft wel”, maar realiseer me meteen dat dit een persoonlijk iets is. Wat ik lekker vind schrijven, vindt een ander net niks.
Om er achter te komen of strooigoed-pennen als promotiemiddel voor mijn bedrijf goed zijn, zou een duur onderzoek vergen. Het zou in de eerste plaats moeten uitvinden welke pennen mijn doelgroep lekker vindt schrijven én of dat een reden zou zijn ze te bewaren en te lezen.
Misschien is het wel zo dat mijn doelgroep of een deel daarvan, helemaal geen reclamepennen meeneemt. Ze hebben hun eigen pen, omdat ze steeds weer teleur gesteld zijn in die reclamepennen vanwege het feit dat ze maatschappelijk onverantwoord zijn en het milieu onnodig belasten.
De kartonnen of papieren varianten zijn dat dan niet, of in ieder geval minder, maar schrijven gewoonweg belabberd. Dus een eigen pen van goede kwaliteit, een Parker plus zeg maar, is de pen waarmee deze groep steevast schrijft.
“Toch kon ik het onlangs niet nalaten een micro onderzoekje te doen bij een aantal ondernemers.”
Hoe ik te werk ging lees je hierna.
Voor een jaarlijkse award mag ik de jury begeleiden tijdens haar jury werkzaamheden. Om dit goed voor te bereiden stel ik een jury-map samen. Deze bestaat onder meer uit informatie over de genomineerden, enkele memovellen, puntenformulier, alles in een stevige map. En natuurlijk een pen!
Hiervoor nam ik deze keer mijn pennenmok ter hand. Om een of andere reden keek ik nu wel duidelijk naar de tekst op de pen. Ik koos voor ieder jurylid een specifieke pen. Bewust probeerde ik een link te leggen tussen de pen en het jurylid.
Zo is er bijvoorbeeld één jurylid, tevens een klant van mij, die bezig is een web shop te starten. Zij ontvangt een pen van de meerjarige winnaar met de titel “De beste Webwinkel van Nederland”. Een ander jurylid is directeur (DGA) van een hotelketen, hij ontvangt bij zijn jurymapje een pen van “Pullman hotels”. Nog een ander jurylid geef ik een pen van zijn concurrent. Daarover twijfelde ik overigens, deze pen schreef subliem! Zonder verdere opmerking zie ik deze pen overigens niet meer terug. Hij denkt er schijnbaar net zo over; deze pen schrijft super.
Zo heeft iedere pen op een of andere manier een link met zijn of haar onderneming. Zo ook de pen van de “Rabobank”, een mooi wit en rank exemplaar met in subtiele donker blauwe letters ‘RABOBANK’ erop. Na de jury ronde merkt dit jurylid op: ‘ojee wat heb ik nu, een pen van een concurrent. Dat zie ik nu pas’ met een aanvankelijk strenge blik die verandert in een vriendelijke glimlach.
Door deze opmerking kijken de juryleden allen naar hun pen, terwijl ik aangeef dat iedere pen met zorg is uitgekozen. Iedere pen heeft een link of knipoog naar hun ondernemerschap.
Moraal van dit onderzoek?
Je zou kort door de bocht kunnen gaan en denken dat het strooien van pennen van je onderneming geen zin heeft, bijna niemand leest wat op die “krengen” staat. Ik denk echter ondanks de uitkomst van mijn onderzoek dat dit geenszins het geval is, en wel om twee redenen;
Ik heb een geweldige en zeer serieuze jury mogen ontmoeten. Hun volledige focus lag daar waar deze moest liggen. Bij het jureren van de genomineerden en dat verdient een pluim!
Daarnaast ben ik wel de pennenmok ingedoken en heb alle pennen gelezen, bekeken welke ondernemingen mij een pen gaven, of waarvan ik er een meenam van een beurs. Ik ken de ondernemingen die in mijn mok stonden, zeker bij 8 van de 10 wist ik te bedenken waar, wanneer of waarom ik deze pen meekreeg of meenam. En misschien is dat wel de functie van alle strooigoed op reclamegebied:
naamsbekendheid genereren.