Ooit, een hele tijd geleden zat ik ergens op kamers. Toen gebeurde dat vaak, gewoon bij de mensen thuis. Je huurde een kamer en de vrouw des huizes heette hospita.
Haar man was een aantal jaar geleden gestorven, ze kon het extra geld van de verhuur van de kamers goed gebruiken. Het was een van de aardigste mensen die ik tot dan toe had leren kennen. De dag dat ze de huur van ons ontving stapte ze zienderogen blij op haar fiets om bij de boer vers geslachte kippen te halen en die kregen wij dan ’s avonds te eten. Mensen lief wat kon ze perfect kip braden.
Canada
Mijn hospita had drie zonen. Een ervan woonde in Canada, had een Canadese vrouw en mijn hospita ging ook een keer naar Canada. Ze sprak geen woord Engels, maar ze ging wel helemaal alleen naar Canada.
Gewapend met een aantal briefjes baande ze een weg door de luchthaven om haar zoon en schoondochter te ontmoeten.
Briefjes waarop bijvoorbeeld stond: ‘hello, I am mrs L from Holland and I don’t speak English. I am here to visit my son. Would you be so kind to call my son, so you can tell him I am here?’
Ze vertelde graag over haar avonturen. Ook over het feit dat de Canadese familie haar uitlachte toen ze duidelijk gemaakt had, via haar zoon natuurlijk, dat ze met haar AOW ook nog vakantiegeld ontving. Dat in Nederland alle mensen die AOW ontvangen einde mei hun vakantiegeld ontvangen. Dat was onbestaanbaar.
Dat mensen die werken dit ontvangen vinden ze vreemd, maar iemand die niet meer werkt en retired is dit ook nog krijgt, heel vreemd.
Ik denk hier steeds weer aan, aan mijn hospita, met de super lekkere gebraden kip en het verhaal over haar reis naar Canada. Steeds wanneer ik mij realiseer dat zowat iedereen vakantiegeld ontvangt in mei. Een goede zaak. Zo kan iedereen zich een vakantie veroorloven, een dagje uit met het gezin. Tenminste dat was de opzet. Dat dit geld nu voor andere dingen wordt gebruikt, dat is noodzaak of vrijheid.
Een koekje uit eigen trommel
Sinds een jaar of zeven ben ik nu zelfstandig ondernemer en sinds een jaar of zeven ontvang ik ook geen vakantiegeld meer. Dat is een kenmerk van zelfstandige zijn. Jammer? Misschien even als ik mij realiseer dat ik geen 8% van mijn jaarinkomst krijg bijgeschreven. Ook al is het in wezen een koekje uit je eigen koekjestrommel (ja, ik weet wel het is “een sigaar uit eigen doos”). In steeds meer CAO’s kun je overigens ook zelf bepalen of je deze vakantiegeld spaarpot in een keer laat uitbetalen of in meerdere keren. Iedere maand bijvoorbeeld, bij je reguliere salaris. Er zijn nog meer vormen. Wat ik zeggen wil is dat het goede idee van vakantiegeld steeds verder verzwakt. Het wordt steeds minder aan vakanties uitgegeven en de betutteling dat je werkgever voor je spaart verdwijnt ook steeds meer.
Een goede ontwikkeling? Ik denk van wel. Willen wij als samenleving steeds minder bemoeienis van de overheid dan horen dit soort dingen daar zeker bij. Je mag zelf kiezen, dus ben je zelf verantwoordelijk. Een beeld wat ook steeds meer bij de sociale zekerheid gaat komen. Eigen keuzes en eigen verantwoordelijkheid.
Arbowet en ondernemingsraad
Niet in alle gevallen kan dit, soms is zelfs te zien dat het loslaten van regelingen niet het gewenste effect heeft. Een van deze voorbeelden is de Arbowet.
Werd op 1 juli 2005 de verplichting om een contract af te sluiten met een gecertificeerde arbodienst losgelaten, per 1 juli 2017 is de werkgever weer verplicht een arbodienst in de hand te nemen.
Wijzigingen nieuwe Arbowet per 1 juli 2017:
-
De medewerker krijgt betere toegang tot de bedrijfsarts en krijgt recht op een second opinion.
-
De ondernemingsraad of de personeelsvertegenwoordiging krijgt meer instemmingsrecht
-
en de werkgever sluit een basiscontract af met een arbodienst.
Hierdoor worden de werkgevers meer betrokken, moeten de werkgevers zich goed laten informeren. De inspectie SZW krijgt meer sanctiemogelijkheden bij niet naleven van de Arbowet.
Met name voor ondernemingsraden en personeelsvertegenwoordigingen hebben wij een flexibele workshop ontwikkeld. Maar ook de werkgever kan bij ons terecht voor een workshop naar eigen behoefte. Hierin gaan wij dieper in op de achtergronden van de nieuwe Arbowet en weet je als vertegenwoordiger of werkgever hoe de vork in de steel zit en kun je perfect overwogen een stem uit brengen of beslissing nemen over deze onderwerpen. Deze workshop gaat in op méér onderwerpen met betrekking tot de bedrijfsgezondheidszorg binnen je organisatie. Ik noem er zo een paar:
-
Mantelzorg
-
Inzetbaarheid
-
Duurzame inzetbaarheid
-
Re-integratie
-
Werkplezier
-
Verzuimbeleid
-
Participatiewet
-
Teambinding
Wil je weten welke mogelijkheden er zijn? Neem dan best even contact op.
Als gecertificeerd Coach Inzetbaarheid neem ik graag de onmogelijkheden en mogelijkheden van het ARBO beleid en de nieuwe ARBO wet binnen het bedrijf door. Ook dit is een eigen verantwoordelijkheid waarbij je kiezen het goed te doen of het minimale wettelijk verplichte. Ik laat je zien dat met het juiste beleid er heel wat winst te halen is voor je bedrijf én voor je medewerkers.
RUUD